Masaż tkanek głębokich w leczeniu spondyloartrozy

Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa (spondyloartroza) jest chorobą niezapalną, która powstaje wskutek zaburzeń równowagi między tworzeniem i degradacją tkanki chrzęstnej. W jej przebiegu dochodzi do powstania osteofitów, sklerotyzacji podchrzęstnej, obniżenia wysokości międzytrzonowej, a proces zwyrodnieniowy obejmuje krążek międzykręgowy oraz tkanki okołokręgosłupowe. W wyniku zmian degeneracyjnych krążek międzykręgowy traci swoją elastyczność i sprężystość. Dochodzi do jego spłaszczenia i uszkodzenia pierścienia włóknistego otaczającego jądro miażdżyste. Patologie te prowadzą do trwałych zmian strukturalnych i czynnościowych kręgosłupa (1, 2). Według Amerykańskiego Towarzystwa Reumatologicznego (ang. American College of Rheumatology) do głównych objawów spondyloartrozy należą: dolegliwości bólowe, sztywność poranna, która utrzymuje się do 30 minut od zapoczątkowania ruchu, trzeszczenia w czasie wykonywania ruchów czynnych oraz zmiany radiologiczne (3-6). Do metod fizjoterapeutycznych stosowanych w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa należą między innymi: kinezyterapia, fizykoterapia, masaż oraz terapia manualna (7). Masaż tkanek głębokich (MTG) jest formą terapii manualnej tkanek miękkich, uważany jest za jeden z bardziej skutecznych zabiegów manualnych w leczeniu spondyloartrozy. Bazę masażu tkanek głębokich stanowią strukturalna praca z ciałem, terapia mięśniowo-powięziowa oraz terapia punktów spustowych. Większość technik MTG wywodzi się z metody Idy Rolf – rolfingu (integracji strukturalnej) i rozluźniania mięśniowo-powięziowego. Integracja strukturalna (SI) to zarówno forma terapii manualnej, jak i holistyczna metoda edukacji somatycznej. Jej głównym celem jest poprawa funkcji biomechanicznej układu mięśniowo-szkieletowego...