„Miałem okazję uczestniczyć wraz z kolegami i koleżankami w tworzeniu nowoczesnej fizjoterapii w Polsce” wywiad z prof. Janem Szczegielniakiem

Rozmowa z dr. hab. Janem Szczegielniakiem, prof. nadzw., redaktorem naczelnym naszego czasopisma. W wywiadzie poruszyliśmy m.in. tematykę założeń programu rehabilitacji pacjentów po przejściu COVID-19 realizowanego w Szpitalu Specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach od 2020 roku oraz wyzwań, które stoją przed fizjoterapeutą.

Od ponad roku prowadzi Pan program rehabilitacji osób, które przeszły koronawirusa. Jakie są dotychczasowe efekty stosowanego programu?

Tworzyliśmy ten program z myślą o wszystkich osobach, które przeszły COVID-19 i wymagałyby rehabilitacji stacjonarnej. Są to zazwyczaj pacjenci po ciężkim przebiegu choroby, w tym także hospitalizowani na oddziałach intensywnej terapii. Bazując na doświadczeniu placówki na bazie programu rehabilitacji pulmonologicznej, który na przestrzeni lat był modyfikowany, stworzono jeden z pierwszych w Europie projektów kompleksowej rehabilitacji osób po przebyciu COVID-19, który został wprowadzony w Szpitalu Specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach 1.09.2020 roku. Uruchomiony program pilotażowy opiera się na jednoznacznie zdefiniowanym modelu kompleksowego postępowania związanego z odpowiednimi zasadami kwalifikacji, poprzez określony i zindywidualizowany program leczenia i usprawniania, oraz oceną tego postępowania u osób po zakażeniu koronawirusem z występującymi powikłaniami. Na podstawie dotychczasowych doświadczeń klinicznych i po przyjęciu ponad 2000 pacjentów, wydaje się, że postawiony cel związany z próbą likwidacji i niwelowania objawów prowadzących do niepełnosprawności został osiągnięty.

Jakie były główne założenia tego programu?

Ten pilotaż pozwala ocenić, czy zastosowany model rehabilitacji pocovidowej jest skuteczny. Założeniem programu rehabilitacji jest przede wszystkim zwiększenie ograniczonych możliwości wysiłkowych, poprawa czynności wentylacyjnej, zmniejszenie występującej duszności i likwidacja występującego dyskomfortu oddechowego. Podkreślić jednak należy, że również ważnym elementem tego programu jest określenie potrzeb rehabilitacji związanych z objawami dodatkowymi. Liczba długo utrzymujących się objawów, jak i duża liczba chorych wskazuje na zwiększające się potrzeby rehabilitacji. Przyjąć należy, że dla części pacjentów będzie konieczna specjalistyczna rehabilitacja stacjonarna, neurologiczna, psychiatryczna czy też w zakresie narządu ruchu. Oczywiście należałoby podkreślić, że dotyczy to zarówno rehabilitacji ukierunkowanej na niwelowanie określonych objawów w jednym zakresie, jak i rehabilitacji wielozakresowej, związanej z pewną interdyscyplinarnością.

Od ilu lat jest Pan fizjoterapeutą?

Przypominają mi o tym nagrody jubileuszowe przewidziane w kodeksie pracy. Odebrałem już nagrodę po 30 latach pracy.

Z perspektywy tylu lat, uważa Pan, że to był dobry wybór?

Brzmi to trochę jak podsumowanie życia i jeszcze się nad tym nie zastanawiałem. Z mojego punktu widzenia chyba był dobry. W końcu miałem okazję uczestniczyć wraz z kolegami i koleżankami w tworzeniu nowoczesnej fizjoterapii w Polsce.

Galeria