Mikrokinezyterapia – wpływ na funkcjonowanie dzieci z niepełnosprawnością intelektualną

Przeprowadzono badania mające na celu wykazanie wpływu mikrokinezyterapii na zachowania w orientacji behawioralno-temperamentalnej i w orientacji neuropoznawczej dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i fizyczną ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Szprotawie, pod opieką naukowców z Uniwersytetu Zielonogórskiego. Słowa kluczowe: mikrokinezyterapia, orientacja behawioralno-temperamentalna, orientacja neuropoznawcza, rytm życiowy, zmiana zaburzeń i kontrola funkcji wykonawczych Mikrokinezyterapia jest francuską metodą terapeutyczną skierowaną do fizjoterapeutów i lekarzy, której celem jest rozluźnianie napięć na wszystkich tkankach ciała bardzo delikatną formą palpacji, nazwaną mikropalpacją. Autorzy metody Daniel Grosjean i Patrice Benini na zasadzie hipotezy roboczej zakładają, że ciało człowieka zapamiętuje na poziomie tkanek: mięśniowej, nerwowej i błon śluzowych narządów wewnętrznych, różnego rodzaju emocje i traumy. Powoduje to według nich powstawanie napięć wyżej wymienionych tkanek i zaburzenia rytmu życiowego, zakłócając pracę organizmu i psychiki. Ich rozluźnienie powoduje uruchomienie zachwianego mechanizmu samoregulacji, w wyniku czego bardzo często następuje poprawa kondycji fizycznej i psychicznej. Podstawowe pojęcia z zakresu mikrokinezyterapii zostały przedstawione w artykule Władysława Batkiewicza Wprowadzenie do mikrokinezyterapii („Rehabilitacja w Praktyce”, 3/2015).  Weryfikacji hipotezy roboczej autorów metody podjęli się pracownicy naukowi Uniwersytetu w Zielonej Górze. Dzięki uprzejmości Dyrekcji Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. Jana Brzechwy w Szprotawie i otwartości rodziców, grupę badaną stanowili wychowankowie tego ośrodka.  Cel projektu  Celem projektu badawczego była odpowiedź na pytanie, czy mikrokinezyterapia wpływa na zmianę funkcjonowania w orientacji behawioralno-temperamentalnej i orientacji neuropoznawczej dzieci z niepełnosprawnością...