Ocena sprawności funkcjonalnej i jakości życia u osób po 65. roku życia

Jakość życia osób starszych jest pojęciem złożonym, wskazującym komfort fizyczny, psychologiczny dobrostan, wspieranie relacji społecznych, poczucie, że jest się traktowanym przez innych z szacunkiem godnością oraz okazywanie przez otoczenie solidarności, a także kontakt z osobami starszymi i identyfikację ewentualnych zagrożeń (1). Jednym z czynników decydującym o stopniu oceny jakości życia osób w wieku podeszłym jest sprawność funkcjonalna badanego. Podlega ona w tym wieku zmianom czynnościowym i organicznym powstałym w wyniku przebytych chorób, rodzaju leczenia, dostępu do placówek i usług medycznych. U osób w wieku starczym wydolność funkcjonalna jest nazywana jako zdolność do samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życiowych, a miernikiem jest stopień niezależności i samodzielności w środowisku zamieszkania (5). Pojęcie jakości życia przemienia się wraz z rozwojem człowieka w ciągu jego całego życia. Człowiek w okresie dorosłości ma określone cele do zrealizowania, ma jakieś marzenia, ale żyje również w społeczności, dlatego też jakość życia jest zależna od etapu rozwoju psychospołecznego człowieka. Dana osoba w ciągu swojego istnienia musi zrealizować podstawowe zadania związane z szeroko pojmowaną aktywnością życiową, a także zdefiniować swoją płciowość oraz wchodzić w kontakt z innymi osobami. To, w jaki sposób człowiek radzi sobie z tymi zadaniami, jest wyznacznikiem jakości życia (2). Jakość życia jest rozbieżnością między sytuacją istniejącą a stanem upragnionym. Dążenie do tego stanu jest podążaniem do poprawy jakości życia. Jakość życia ewoluuje w czasie,...