Przygotowanie motoryczne w środowisku wodnym – kształtowanie wytrzymałości

Uzyskanie odpowiedniego poziomu wytrzymałości jest kluczowe w wielu programach rehabilitacyjnych oraz treningowych. Środowisko wodne poprzez swoje właściwości daje możliwość wykorzystania wielu form treningu wytrzymałościowego w zależności od potrzeb lub ograniczeń. Szczególnie we wczesnej rehabilitacji lub na etapie powrotu do treningu sportowego może być jedyną możliwością podtrzymywania lub zwiększania sprawności układu sercowo-naczyniowego. Do najczęściej stosowanych form należy bieganie w wodzie głębokiej. Najłatwiejszym sposobem monitorowania intensywności wysiłku w wodzie jest rejestracja częstości skurczów serca, jak również użycie skali Borga. Należy jednak pamiętać o tym, że wartości częstości skurczów serca będą niższe niż na lądzie. Badania pokazują również, że niejednokrotnie przy mniejszym obciążeniu na stawy możemy uzyskać wyniki porównywalne do treningu na lądzie. Słowa kluczowe: trening w wodzie, zdolności motoryczne, bieg w wodzie głębokiej Zgodnie z klasyfikacją zdolności motoryczne dzielą się na kondycyjne i koordynacyjne (1). Do zdolności kondycyjnych zalicza się między innymi zdolności wytrzymałościowe. Charakteryzują one osobnicze możliwości człowieka do podejmowania długotrwałych wysiłków o określonej intensywności. Kształtowanie wytrzymałości poprzez ćwiczenia w środowisku wodnym może stanowić integralną część wielu programów rehabilitacyjnych lub treningowych (2). Taka forma ćwiczeń najczęściej odbywa się, gdy pacjent znajduje się pionowo, na głębokiej części pływalni, bez dotykania stopami dna. Alternatywną formą aktywności mogą być ćwiczenia na płytszej wodzie (1,2-1,6 m), takie jak: bieg/jogging, elementy...