Rozwój lokomocji dwunożnej w życiu osobniczym człowieka

Streszczanie: Pierwszy rok życia dziecka jest czasem najbardziej intensywnego rozwoju oraz dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Prawidłowo rozwijające się niemowlę buduje pionową kontrolę postawy, przechodząc przez kolejne kamienie milowe. Jest to możliwe dzięki prawidłowemu napięciu mięśniowemu, dojrzewającym reakcjom posturalnym, integracji odruchów posturalnych i pojawieniu się zamierzonych ruchów dowolnych. Procesy te są ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie uwarunkowane i stanowią podstawę prawidłowego rozwoju dziecka. Prawidłowy rozwój motoryczny polega na zdobywaniu, zapamiętywaniu, doświadczaniu i wykonywaniu poszczególnych umiejętności funkcjonalnych. W prawidłowym rozwoju niemowlę osiąga pozycję stojącą około 8.-9. miesiąca, a pomiędzy 12.-18. rozpoczyna samodzielne chodzenie. W miarę upływu czasu dziecko uzyskuje większą siłę oraz koordynację. Do analizy chodu wykorzystywane są parametry czasowe i przestrzenne, które są zależne od wieku. W 12. miesiącu prezentowany jest chód niedojrzały, który wraz z dorastaniem nabiera cech dojrzałości. Około 2. roku życia większość dzieci jest w stanie chodzić płynnie i samodzielnie. Szczegółowe poznanie sekwencji rozwoju dziecka w zakresie motoryki dużej, a także kontroli postawy i ruchu, pozwala ocenić stopień dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie rozwoju pionizacji i lokomocji u dziecka, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju motorycznego w pierwszym roku życia. Słowa kluczowe: rozwój motoryczny dziecka, pierwszy rok życia, lokomocja, parametry chodu Rozwój lokomocji u dziecka obserwujemy już od narodzin. Najważniejsze etapy występują w pierwszym roku...