STAW KOLANOWY Cz. IV – zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego – przyczyny, objawy kliniczne, diagnostyka

Zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych coraz częściej dotyczą osób w wieku produkcyjnym, a ich przebieg i towarzyszące im dolegliwości bólowe są jednym z głównych czynników prowadzących do niepełnosprawności funkcjonalnej chorego i jego złego samopoczucia (1). Zaburzenia osi kończyny dolnej zawsze powinny być uwzględniane w planowaniu podejmowanych aktywności ruchowych oraz powinny stanowić istotny element stosowania zasad profilaktyki zapobiegającej powstawaniu zmian zwyrodnieniowych oraz edukacji chorego (2). Rozwój metod leczenia operacyjnego, który nastąpił w ostatnich dziesięcioleciach ortopedii, pozwala na leczenie zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego z uwzględnieniem metod mniej inwazyjnych. Tym samym podjęcie decyzji o zabiegu endoprotezoplastyki stawu kolanowego, który jest ostateczną formą leczenia zmian zwyrodnieniowych, może być skutecznie „oddalony” w czasie. Powyższe postępowanie jest szczególnie korzystne w przypadku osób młodych, u których zastosowanie leczenia endoprotezoplastyką stawu kolanowego może wiązać się z dużym prawdopodobieństwem konieczności wykonania zabiegu rewizyjnego i zastąpienia „zużytego” implantu nowym (3). Zabiegi rewizyjne zawsze stanowią duże wyzwanie dla całego zespołu leczącego i są obarczone dużym ryzykiem powikłań śród- i okołooperacyjnych (4). Zabiegi endoprotezoplastyki stawów kolanowych stanowią duży odsetek wszystkich zabiegów ortopedycznych. W ostatnich dziesięcioleciach problem występowania zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych wzrasta, co niewątpliwie ma związek z: wydłużeniem się średniej długości życia człowieka, rozwojem cywilizacji, ograniczeniem aktywności fizycznej człowieka lub paradoksalnie nadmiernym poziomem jego aktywności ruchowych, szczególnie...