Techniki badania i terapii struktur dna miednicy z dostępu per rectum w koncepcji Terapii Manualnej Rakowskiego

Dno miednicy mieści w sobie szereg struktur mięśniowych, łącznotkankowych i nerwowych, których skoordynowana funkcja ma wpływ na fizjologię i biomechanikę tej okolicy. Nie tylko choroby organiczne, ale także zaburzenia czynności struktur dna miednicy mogą być przyczyną dolegliwości związanych z mikcją, defekacją, seksualnością, zaburzeniami miesiączkowania czy zmianami statyki narządów miednicy mniejszej. W stanach, gdy w obiektywnych badaniach nie znajduje się organicznych przyczyn dolegliwości, chorzy są w trudnej sytuacji, ponieważ diagnozy medyczne opisują wówczas rodzaj dolegliwości, a nie ich przyczyny, np. wulwodynię, coccygodynię, prostatodynię, proctalgia fugax i wiele innych. Stosowane u tych osób leczenie objawowe najczęściej nie przynosi efektu terapeutycznego. Zastosowanie leczenia czynnościowego z wykorzystaniem technik badawczych, różnicujących i terapeutycznych Terapii Manualnej Rakowskiego może być efektywnym narzędziem do pracy z tymi chorymi. Może także wspomagać terapię pacjentów, u których znaleziono rzeczywiste przyczyny dolegliwości, pod warunkiem współpracy z lekarzem specjalistą, np. urologiem, proktologiem czy ginekologiem. Krótki rys historyczny Doktor Andrzej Rakowski, twórca systemu Terapii Manualnej Rakowskiego (wcześniej znanej pod nazwą Terapia Manualna Holistyczna), zainteresował się rejonem dna miednicy przed około 40 laty. Wynikało to z potrzeb pacjentów cierpiących z powodu bólu kości ogonowej, którzy niewystarczająco dynamicznie reagowali na zabiegi wykonywane na strukturach leżących na zewnątrz miednicy, takich jak np. staw krzyżowo-biodrowy z jego więzadłami czy segmenty ruchowe kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego, lędźwiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego. Okazało się, że bezpośrednie techniki w postaci mobilizacji uciskowych struktur leżących w dnie miednicy, np. okostnej koniuszka...