Wpływ kinesiotapingu na reakcje siły mięśniowej u dorosłych aktywnych fizycznie

Celem pracy było zbadanie wpływu KT na siłę mięśniową bezpośrednio po naklejeniu plastrów, w zależności od techniki aplikacji. W badaniu wzięło udział 20 bezobjawowych, aktywnych fizycznie dorosłych ochotników. Testy zostały wykonane przy pomocy maszyny EN-KNEE firmy EnrafNonius, badającej maksymalną wartość momentu siły w trakcie wyprostu w stawie kolanowym.  Słowa kluczowe kinesiotaping, siła mięśniowa Kinesiotaping (KT), inaczej plastrowanie dynamiczne, jest uznawaną metodą wspomagającą leczenie usprawniające, która wpływa na część procesów fizjologicznych. Możliwości jej zastosowania są bardzo szerokie, począwszy od neurologii (1), położnictwa (2), ortopedii, poprzez rehabilitację, a na medycynie sportowej kończąc, umożliwiając wsparcie i stabilność mięśni oraz stawów, bez ograniczania ruchomości, wpływając na napięcie mięśni i ułatwiając drenaż limfatyczny (3, 4).  Techniki aplikacji W ciągu kolejnych lat rozwoju metodologii wyróżniono kilka podstawowych technik aplikacji. Kształt aplikacji plastra w pierwszej kolejności podyktowany jest rozmiarem mięśnia objętego patologią i pożądanego efektu leczenia. Najczęściej można się spotkać z techniką Y. Poprzez nią ujmuje się mięsień oraz kontroluje zarówno stopień jego pobudzenia, jak i ogranicza bodźce mięśniowe (3, 5). W zależności od kierunku naklejenia plastrów można uzyskać różny efekt oddziaływania na mięsień. Podstawowe techniki aplikacji Y to aplikacja Origins to Insertion (O-I), rozpoczynająca się od przyczepu proksymalnego mięśnia, prowadząc wąsy do przyczepów dystalnych – jej zadaniem jest wzmocnienie siły mięśniowej (3). Po zastosowaniu...