Wpływ technik rozluźniania klatki piersiowej i przepony na pojemność życiową płuc u osób z mózgowym porażeniem dziecięcym – opis przypadku

Celem pracy była ocena wpływu terapii powięziowej klatki piersiowej i przepony na parametry spirometryczne u 9-letniego chłopca z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD). Zbadano: FVC, FEV1, PEF i FEV1/FVC, a także ruchomość klatki piersiowej. Terapia obejmowała dwie manualne techniki uwalniania klatki piersiowej i przepony. Słowa kluczowe:  mózgowe porażenie dziecięce, MPD, terapia manualna, rozluźnianie powięziowe, spirometria Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności u dzieci. Osoby z MPD prezentują różne aspekty niepełnosprawności na poziomie poznawczo-intelektualnym, ruchowym, społecznym, a także wielokrotnie obejmuje ono swoim zasięgiem cały organizm. U osób chorych obserwujemy wiele dysfunkcji związanych nie tylko z układem ruchu, ale także z układem krążenia, oddechowym i pokarmowym. Wiele badań i terapii prowadzi się na temat skuteczności różnych metod usprawniania ruchowego. Jednak czasami pomijane są aspekty podstawowej fizjologii tych osób, związane z procesem wymiany gazowej. Jest to bardzo ważny temat z uwagi na to, że jako najczęstszą przyczynę hospitalizacji lub śmierci osób z MPD podaje się zaburzenia oddychania (1). Reperkusje MPD w układzie oddechowym Choć MPD nie atakuje bezpośrednio drzewa oskrzelowego, to jego konsekwencje, takie jak: zaniki mięśniowe, obniżenie aktywności oraz częste deformacje kręgosłupa i klatki piersiowej, przykurcze i zmiany wzorca ruchu przyczyniają się do problemów z oddychaniem. Główne objawy tych zaburzeń objawiają się: kaszlem, spłyconym, nierównomiernym oddechem, chrypką, zbierającą się wydzieliną...