Wpływ występowania kręczu szyjnego na prawidłowe obciążenie kończyn dolnych – terapia z zastosowaniem technik terapii manualnej

Kręcz szyi, medycznie znany jako torticollis, to zaburzenie mogące rozwinąć się w okresie prenatalnym czy poporodowym, charakteryzujące się niekontrolowanym zgięciem bocznym oraz rotacją głowy w stronę przeciwną ze względu na jednostronne skrócenia mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego (8, 18). Może być spowodowany plagiocefalią ułożeniową, refluksem żołądkowo-przełykowym, nowotworami mózgu, ropniami zagardłowymi lub pochodzeniem idiopatycznym (2). Rozróżnia się kilka rodzajów: Torticollis wrodzony (ang. congenital torticollis, CMT): jest trzecią najczęściej występującą chorobą układu mięśniowo-szkieletowego u dzieci w okresie niemowlęcym. Etiologia jest niejednoznaczna, uważa się, że jest to związane z urazem porodowym, ułożeniem wewnątrzmacicznym, infekcją (12). Częstość występowania CMT waha się od 0,3 do 2%, występuje częściej u mężczyzn, w stosunku 3:2 i częściej występuje po stronie prawej (11). Stellwagen et al. przeprowadzili badanie (15), które wskazuje, że w grupie 101 badanych noworodków 16% miało kręcz szyi.Torticollis nabyty (ang. acquired torticollis): tego rodzaju kręcz szyjny wymaga diagnostyki różnicowej obejmującej wszystkie układy. Rozpoznanie opiera się na szerokim przedziale diagnostycznym, od urazów, infekcji, stanów zapalnych, zaburzeń naczyniowych, mięśniowo-szkieletowych, neurologicznych (12, 10). Goel opisuje kręcz szyi jako odpowiedź na niestabilność stawu szczytowo-obrotowego (1).Torticollis pooperacyjny (ang. postoperative torticollis): jest rzadkim powikłaniem, które może pojawić się po zabiegach chirurgicznych mających wpływ na mięśnie szyi i struktury okołoszyjne. Dehring et al. przedstawili przypadek pacjentki z objawami opistotonus i kręczem szyi...