Wykorzystanie krioterapii ogólnoustrojowej w medycynie sportowej

fot: iStock Krioterapia jest definiowana jako leczenie zimnem w celach profilaktycznych i terapeutycznych. Techniki krioterapii stosuje się miejscowo na daną część ciała, a także na całe ciało. Są one stosowane w medycynie sportowej w celu zapobiegania urazom i przeciwdziałania stanom zapalnym, na przykład po intensywnym wysiłku fizycznym, poprawiając w ten sposób regenerację i zmniejszając odczucie zmęczenia. Krioterapia całego ciała − WBC (ang. Whole Body Cryotherapy) − polega na krótkotrwałym działaniu bardzo zimnego powietrza na ciało w komorze kriogenicznej, w kontrolowanej temperaturze i wilgotności. Chociaż dokładne mechanizmy komórkowe WBC nie są znane, jego prawdopodobne skutki wpływają na: obniżenie temperatury tkanek, zmniejszenie stanu zapalnego, zniesienie czucia bólu i przyspieszenie regeneracji po wysiłku. Jedną z głównych reakcji fizjologicznych na ekspozycję na zimno jest obniżenie temperatury skóry, które natychmiast stymuluje receptory skórne i ich czuciowe komórki pobudzające współczulne włókna adrenergiczne, powodując z kolei zwężenie lokalnych tętniczek i żył. Słowa kluczowe: krioterapia, medycyna sportowa, sport Krioterapia jest definiowana jako leczenie zimnem w celach profilaktycznych i terapeutycznych. Pierwsze zastosowanie bardzo niskich temperatur, czyli swoiste formy kriostymulacji, pojawiły się w Japonii w 1981 r., kiedy Yamauchi z powodzeniem zastosował komorę kriogeniczną w leczeniu reumatyzmu. W starożytnych Grecji, Persji i Rzymie praktykowano leczenie zimnem, wykorzystując śnieg, mieszanki wody z lodem i zimną wodę do leczenia szerokiego zakresu chorób (1). Obecnie krioterapia obejmuję...