Zaopatrzenie ortopedyczne stosowane po rekonstrukcji ACL w praktyce fizjoterapeuty

fot: iStock Zarówno przed-, jak i pooperacyjna rehabilitacja więzadła krzyżowego przedniego jest długim i złożonym procesem, podczas którego istnieje potrzeba stosowania ortez. Ortotyczne leczenie stawu kolanowego, który jest najczęściej i najciężej uszkadzanym połączeniem kostnym, zawsze ma na celu limitowanie jego ruchomości lub oddziaływanie na funkcjonalną oś mechaniczną. Prawidłowe zaordynowanie i dobranie zaopatrzenia ortopedycznego wymaga od fizjoterapeuty wiedzy i umiejętności w zakresie protetyki i ortotyki ruchu. Zaopatrzenie ortopedyczne zajmuje się wszystkimi działaniami związanymi z projektowaniem, wytwarzaniem, doborem i zastosowaniem sprzętu ortopedycznego (1, 2).  Podział przedmiotów ortotyczno-protetyczno-rehabilitacyjnych Istnieje wiele podziałów, klasyfikacji i systematyzacji przedmiotów ortotyczno-protetyczno-rehabilitacyjnych, np. z uwagi na czas użytkowania wyrobu (NFZ), anatomiczną lokalizację, cel terapeutyczny i inne (2). Pod względem konstrukcji technicznej przedmioty zaopatrzenia ortopedycznego są zgrupowane w trzech działach:  protezy, ortezy,środki pomocnicze (2, 3).  Obecnie sugerowany jest podział na:  protezy kończyn (protetyka – zastępowanie amputowanych, usuniętych części ciała),protezy tkanek miękkich (epitetyka uzupełnienia/zmniejszenia ubytków kosmetycznych bez istotnego skutku dla funkcji organizmu),ortezy kończyn i kręgosłupa (ortotyka – wspieranie/odtwarzanie funkcji układu ruchu elementami technicznymi), ortezy obuwnicze (kalceotyka – stosowanie indywidualnie ordynowanego obuwia i/lub wkładek ortopedycznych),sprzęt pomocniczy (adiuwatyka – wyposażenie osoby niepełnosprawnej w przyrządy pomocnicze ułatwiające i/lub umożliwiające wykonywanie czynności dnia codziennego)przedmioty rehabilitacyjne (2). Zastosowanie ortez Ortezy to powszechnie używane określenie, które pochodzi od słowa orthosis (w literaturze spotyka się...