Związek terapii blizn z funkcjonowaniem narządu ruchu

fot: iStock Ciało człowieka tworzy integralną całość, zarówno pod względem strukturalnym, jak i funkcjonalnym. Koncepcja powięziowa zakłada wzajemny wpływ odległych rejonów ciała poprzez taśmy mięśniowe. Istotna jest więc terapia blizn, które mają tendencję do zrastania się z tkankami głębszymi. Taki zrost w jednym miejscu rzutuje na ograniczenia w innych rejonach ciała. Pozornie nieznaczna blizna może być przyczyną powstania wad postawy, dlatego bardzo ważna jest mobilizacja blizn. W tym celu fizjoterapia stosuje rozmaite metody. Organizm człowieka stanowi integralną całość. Dysfunkcje jednych narządów przekładają się na problemy z innymi narządami lub układami. W powstawaniu zablokowań i ograniczeń istotne znaczenie mają blizny, które ze względu na małą elastyczność zmniejszają rozciągliwość danego rejonu. Bliznowacenie tkanki może obejmować także struktury położone głębiej, przez co ograniczenia występują wielopoziomowo. Dlatego też ważne jest, aby blizny zostały poddane odpowiedniej terapii, zarówno te, które dopiero się tworzą, jak i te, które już się utworzyły.  Celem pracy jest przedstawienie związku poszczególnych struktur w organizmie oraz ich wzajemnego wpływu, a także w szczególności omówienie wpływu blizn na narząd ruchu oraz technik terapii blizn jako szczególnie istotnych w wielu ograniczeniach ruchomości. Organizm człowieka jako integralna całość Powiązania występujące w organizmie są różnorodne. Ucisk na nerw w okolicy proksymalnej (np. ucisk na nerw promieniowy w obrębie ramienia) powoduje objawy w okolicy...