Propozycja usprawniania pacjentki z zaburzeniem ośrodkowej koordynacji nerwowej

Określenie „zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej” (ZOKN) stworzył V. Vojta. Wyróżnia się różne postacie tych zaburzeń. Plastyczność mózgu jest wykorzystywana przez ośrodkowy układ nerwowy (OUN) w codziennych czynnościach. Kluczowe w procesie usprawniania są: diagnoza, dobór metody terapeutycznej oraz okres stosowania rehabilitacji. Słowa kluczowe: zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej, Bobath, Vojta, plastyczność mózgu Od dnia narodzin niemowlęta nieustannie rozwijają się. Najbardziej optymalne jest, by rozwój ten był harmonijny, dynamiczny i precyzyjny. Dojrzewanie struktur morfologicznych organizmu oraz ich funkcji przebiega cefalo-kaudalnie oraz proksymalno-dystalnie. Rozwój w kierunku cefalo-kaudalnie oznacza, że organizm stopniowo obejmuje kontrolę ruchową nad poszczególnymi częściami ciała „z góry na dół”, czyli od „głowy do stóp”. Z kolei określenie „rozwój o kierunku proksymalno-dystalnym” oznacza, że najpierw powinna nastąpić stabilizacja centralnej części ciała, czyli tułowia, co gwarantuje organizmowi możliwość rozwoju i wykonywania swobodnych ruchów częściami obwodowymi, czyli kończynami. Ma to fundamentalne znaczenie, ponieważ funkcje wyższe rozwijają się na podłożu funkcji niższych, a rozwojowi motoryki spontanicznej towarzyszy równolegle wygaszanie odruchów pierwotnych. Prawidłowy rozwój powinien przebiegać automatycznie, bo jest określony genetycznie, ale nie bez znaczenia jest wpływ czynników stymulujących z zewnątrz. Vaclav Vojta opisał genetycznie uwarunkowany model rozwoju motorycznego. Stwierdził, że u dzieci z grupy ryzyka czynniki szkodliwe mogą oddziaływać na mózg już we wczesnej fazie zarówno w okresie prenatalnym, jak i postnatalnym. Zauważył także, że sposób rozwiązania...