Warianty przyjmowania pozycji siedzącej u dzieci w wieku pięciu i sześciu lat

Sposób siadania zmienia się wraz z wiekiem. Stopniowo dochodzi do wyeliminowania zarówno podporu na kończynach górnych, jak i aktywności kończyn dolnych. Celem pracy było określenie wariantów przyjmowania pozycji siedzącej u dzieci w wieku przedszkolnym. Badaniami objęto 90 dzieci w wieku 5-6,5 lat. Podzielono je na cztery grupy ze względu na datę urodzenia. Wszystkie dzieci wykonywały to samo zadanie, które polegało na przyjęciu pozycji siedzącej z leżenia tyłem. Słowa kluczowe: siadanie, wzorce siadania, zróżnicowanie wzorców siadania Pierwsze próby utrzymania pozycji siedzącej dziecko podejmuje już w siódmym miesiącu życia (posadzone siedzi, opierając się na rękach). Jednakże dopiero w ósmym miesiącu życia jest w stanie utrzymać pozycję siedzącą bez jakiejkolwiek podpory. Samodzielnie siada z pozycji czworaczej około dziewiątego miesiąca życia (1). Prawidłowe przyjmowanie, jak i utrzymywanie pozycji siedzącej świadczy o prawidłowym rozwoju mechanizmu antygrawitacyjnego (1, 2). Jest również wyznacznikiem rozwoju prawidłowego napięcia mięśniowego, kontroli posturalnej i koordynacji ruchowej oraz wzorców posturalnych i motorycznych (2). Ponadto u dzieci z porażeniem mózgowym możliwość utrzymania pozycji siedzącej do 2. roku życia jest ważnym prognostykiem osiągnięcia samodzielnego chodzenia (3). Rozwój pozycji siedzącej jest opisywany tylko u niemowląt, np. w próbie trakcyjnej wg Prechtla (4, 5). Obserwacje dzieci wskazują, że w późniejszych okresach rozwojowych – szczególnie w okresie małego dziecka (2-6 lat) – sposób siadania jest zróżnicowany (6). Nie odnotowano...