Wpływ aktywności fizycznej, pracy stojącej i siedzącej na stan funkcjonalny kręgosłupa

Masaż jest zabiegiem, który ma działanie przeciwbólowe, przeciwobrzękowe, pobudzające i relaksacyjne. Powinien być on wykonywany odpowiednia techniką, którą dostosowujemy do obszaru masowanego, w odpowiednim tempie oraz z odpowiednia dopasowaną siłą którą musi włożyć terapeuta. Technik i rodzajów masażu jest bardzo dużo każdy z nich ma swoje określone cele które chcemy uzyskać dobierając technikę [11].

Kinezyterapia jako metoda leczenia ruchem, skupia w sobie między innymi wiele metod neurorehabilitacyjnych i neurorozwojowych. Stosując niektóre z rodzajów kinezyterapii np. ogólnoustrojową, która zawiera gimnastykę leczniczą, korekcyjną, ogólną kondycyjną, wykorzystuje także techniki relaksacyjne. Celem kinezyterapii jest odzyskanie sprawności funkcjonalnej, która pozwoli pacjentowi swobodnie funkcjonować, zwiększyć swoja wytrzymałość oraz poprawić układ oddechowy i sercowo-naczyniowy [12]. PNF (Prioproceptive Neuromuscular Facilitation) – prioprocepetywna nerwowo-mięśniowa facylitacja czyli jest to torowanie sprawności układu nerwowo-mięśniowego poprzez stymulowanie proprioreceptorów i eksteroreceptorów ciała. Innymi słowami to praca która pomaga optymalnie odtworzyć funkcje motoryczne pacjenta przy wykorzystaniu receptorów jego ciała. Główną filozofią PNF jest pozytywne nastawienie do pacjenta i jego problemu, obserwacja pacjenta, intensywny trening a także bezbolesna praca z pacjentem. W tej pracy wykorzystujemy 5 rodzajów bodźców. Są to: bodźce manualne, wzrokowe, werbalne, rozciągające oraz optymalny opór. Podczas korzystania z tej metody pracujemy na wzorcach ruchowych głowy, łopatki, tułowia kończyny górnej i dolnej. Wykorzystujemy ją najczęściej do schorzeń neurologicznych [14].

Metody balneofizykalne stosowane u chorych mają działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, rozluźniające i wzmacniające mięśnie i zwiększające zakres ruchów a więc fizycznie usprawniające:

• Balneoterapia – zabiegi rehabilitacyjne wykorzystującymi wody lecznicze w różnych temperaturach, peloidy i gazy w celu leczenia schorzeń pacjenta.

• Fizykoterapia – jedna z form fizjoterapii i część medycyny fizykalnej, w której na organizm oddziałuje się rozmaitymi bodźcami fizycznymi, pobieranymi z natury (Słońce, borowina) lub wytwarzanymi specjalnymi urządzeniami (krioterapia, prądy różnego rodzaju).

• Hydroterapia (wodolecznictwo, akwaterapia) – metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych postaciach: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii.

• Termoterapia (zimno i ciepłolecznictwo) wykorzystujące energię cieplną w celach leczniczych. W przypadku zabiegów dostarczających do organizmu ciepło nazywana jest ciepłolecznictwem, lub jeśli stosowane zabiegi powodują odebranie ciepła organizmowi nazywana jest zimnolecznictwem, którego szczególną formą jest krioterapia, czyli zabiegi lecznicze z zastosowaniem temperatury poniżej 0 °C. Pomimo różnic zabiegi termoterapii mają wspólny efekt biologiczny, przejawiający się zmniejszeniem nasilenia bólu, rozluźnieniem mięśni. W przypadkach ostrych odczynów zapalnych leczenie zimnem hamuje ten odczyn w przypadkach przewlekłych procesów zapalnych efekt ten uzyskuje się ciepłolecznictwem [13].

Galeria

Zobacz więcej