Zastosowanie wzorców metody PNF w poprawie stabilizacji tułowia w zespole Guillaina-Barrégo – studium przypadku

Streszczenie: Wstęp: Zespół Guillaina-Barrégo charakteryzuje się osłabieniem siły mięśni w obrębie tułowia, które wpływa w negatywny sposób na kontrolę posturalną. Jedną z możliwych terapii stosowanych w celu poprawy siły mięśni u pacjentów neurologicznych jest metoda proprioceptywnego nerwowo-mięśniowego torowania (PNF, ang. proprioceptive neuromuscular facilitation). Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie skuteczności postępowania fizjoterapeutycznego u 44-letniego pacjenta z zastosowaniem wybranych technik i wzorców metody PNF na poprawę stabilizacji tułowia. Materiał i metody: W pracy przedstawiono terapię 44-letniego pacjenta ze zdiagnozowanym zespołem Guillaina-Barrégo. W ramach fizjoterapii zastosowano u niego terapię metodą PNF z wykorzystaniem wybranych technik i wzorców dla tułowia w celu poprawy siły mięśni. Terapia odbywała się 5 dni w tygodniu przez 2 tygodnie. Przed rozpoczęciem cyklu terapeutycznego i po jego zakończeniu wykonano ocenę siły mięśni w skali Oceny Manualnej Siły Mięśniowej (MRC) oraz oceny aktywności: test wychylenia tułowia w pozycji siedzącej w przód, tył oraz na boki w stronę prawą i lewą. Wyniki: U pacjenta zaobserwowano poprawę stabilizacji tułowia oraz siły mięśniowej mięśni brzucha: prostego, skośnego zewnętrznego i wewnętrznego. Przełożyło się to na uzyskanie lepszych wyników w teście aktywności wychylenia tułowia w przód, tył, w bok w stronę lewą i prawą. Wnioski: Przedstawione studium przypadku dowodzi skuteczności stosowania wybranych wzorców i technik metody PNF. Metody te przyczyniły się do poprawy badanych parametrów u pacjenta w zespole Guillaina-Barrégo. Słowa kluczowe: zespół Guillaina-Barrégo, PNF,...